Organy administracji publicznej zobligowane są do działania w granicach obowiązującego prawa. Każde rozstrzygnięcie, jakie wydawane jest przez konkretny organ, musi być zgodne z obowiązującymi przepisami i nie może ich w najmniejszym stopniu naruszać. W każdym urzędzie pracują jednak zwykli ludzie, którym zdarza się popełniać błędy. Niekiedy okazuje się, że w wyniku błędu ludzkiego lub błędu systemu informatycznego, decyzja wydawana jest niezgodnie z prawem. Wówczas organ, który poweźmie takie informacje, powinien niezwłocznie sprawę skierować do organu nadrzędnego, drugiej instancji w celu stwierdzenia nieważności takiej decyzji.
Jest to najczęściej jedyna ścieżka umożliwiająca wyeliminowanie wadliwej decyzji z obiegu prawnego. Organ II instancji w takiej sytuacji powinien rozważyć wszczęcie postępowania administracyjnego w celu stwierdzenia nieważności decyzji. Oczywiście, organ ten może zawsze takiego wszczęcia postępowania odmówić. Decyzja musi wyraźnie łamać konkretny przepis prawa, żeby można było postąpić w taki właśnie sposób. Postępowanie wszczyna się oczywiście przy pomocy zawiadomienia o wszczęciu postępowania, które kieruje się do strony. W zawiadomieniu należy stronę poinformować, iż ma ona możliwość zapoznania się z aktami sprawy w ciągu siedmiu dni od odebrania zawiadomienia i wniesienia uwag. Po upływie tego okresu, organ drugiej instancji powinien wydać stosowną decyzję w sprawie.
Organ ten ma możliwość wydania decyzji o stwierdzeniu nieważności decyzji ostatecznej lub też decyzji o umorzeniu postępowania, jeżeli było ono bezpodstawne. Od takiej decyzji stronie przysługuje tryb odwoławczy. Może ona wnieść skargę na decyzję takiego organu do sądu. Sąd rozstrzyga wówczas o uchyleniu lub utrzymaniu przedmiotowej decyzji. Stwierdzenie nieważności decyzji jest wyjątkiem od jej stabilności, który przewidują przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Nie można tego traktować więc jak standardowej ścieżki do wyeliminowania decyzji z obiegu prawnego. Decyzja kwalifikuje się do stwierdzenia nieważności jedynie w sytuacji, kiedy bezspornie i widocznie narusza ona prawo. Należy wówczas wskazać stronie, jaki przepis prawa został naruszony i uzasadnić swoją decyzję. Każda decyzja administracyjna, która w jakikolwiek odbiega od pierwotnego żądania strony, powinna być przez organ uzasadniona, aby umożliwić stronie zrozumienie rozstrzygnięcia. W zależności od sytuacji, stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej może być dla strony krokiem korzystnym lub też mniej korzystnym. Należy pamiętać, iż organ drugiej instancji stwierdzając nieważność decyzji, eliminuje ją z obrotu prawnego. Wówczas sprawa wraca do etapu pierwotnego żądania strony, które musi na nowo rozpatrzyć organ pierwszej instancji. Decyzja ta może okazać się krzywdząca dla strony i pozbawiać ją pewnych praw. Może ona również prowadzić do windykacji należności i postępowania egzekucyjnego.